Της Σπυριδουλας Σπανεα
Στα βάθη των αιώνων χάνεται η προέλευση της πάλης, η οποία είναι από τα αρχαιότερα ατομικά αθλήματα. Ο Ομηρος αναφέρει στην Ιλιάδα τους αγώνες πάλης προς τιμήν του Πάτροκλου κατά την πολιορκία της Τροίας και την αναμέτρηση του βασιλιά της Ιθάκης Οδυσσέα με τον Αίαντα, γιο του βασιλιά της Σαλαμίνας Τελαμώνα. Η πάλη λατρευόταν, επίσης, στην Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία και την Ινδία. Σύμφωνα με τον μύθο, η πάλη στην αρχαία Ελλάδα ήταν εύρημα του θεού Ερμή. Ο Φιλόστρατος λέει ότι την πάλη εφηύρε η κόρη του Ερμή, η Παλαίστρα, η οποία πέρασε τα νεανικά της χρόνια στα δάση της Αρκαδίας. Στην Αρχαία Ελλάδα, αποτελούσε το κυριότερο μέσο αγωγής των νέων. Είχε δε τον χαρακτήρα επίδειξης, ετοιμότητας πνεύματος, τέχνης και δύναμης και ήταν απαλλαγμένη από κάθε αίσθημα οργής και κτηνώδους ερεθισμού. Ο Πλάτων χαρακτηρίζει την πάλη ως «τεχνικότατον και πανουργότατον των αθλημάτων».
Στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες (1896), η πάλη, ήταν μεταξύ των εννέα αθλημάτων, τα οποία υπήρχαν στο πρόγραμμα. Το 1900, στο Παρίσι, η πάλη έμεινε εκτός Ολυμπιακών Αγώνων για πρώτη και μοναδική φορά στη σύγχρονη ιστορία τους. Το 1904, στο Σεντ Λούις, οι Αμερικανοί συμπεριέλαβαν για πρώτη φορά στο ολυμπιακό πρόγραμμα την ελευθέρα, αλλά δεν έγιναν αγώνες ελληνορωμαϊκής. Το 1908, στο Λονδίνο, για πρώτη φορά συμπεριλαμβάνονται στο ολυμπιακό πρόγραμμα και τα δύο στιλ της πάλης. Η επίσημη άνοδος των γυναικών στα ταπί έγινε το 1983, ενώ από το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες παλεύουν και οι κυρίες.
Η διαφορά στα πόδια
Η ελληνορωμαϊκή και η ελευθέρα πάλη διαφέρουν ως προς το στιλ, όχι όμως και την ουσία του αθλήματος. Η διαφορά βρίσκεται στα πόδια. Στην ελληνορωμαϊκή πάλη απαγορεύεται στον παλαιστή να χρησιμοποιεί τα πόδια, για να αμυνθεί ή να επιτεθεί. Οι παλαιστές της ελληνορωμαϊκής χρησιμοποιούν μόνο το πάνω μέρος του σώματος, για να σηκώσουν με τα χέρια και να ρίξουν τον αντίπαλο στο ταπί. Αντίθετα, οι παλαιστές της ελευθέρας εκτός από τα χέρια χρησιμοποιούν και τα πόδια.
Η χώρα μας έχει συνδεθεί με το άθλημα και ιδιαίτερα με την ελληνορωμαϊκή, οι αθλητές της οποίας έχουν διακριθεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες, παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Η ομοσπονδία (ΕΟΦΠ) προσπαθεί να αναπτύξει το άθλημα, τόσο στη βάση όσο και στην κορυφή. «Μας ενδιαφέρει να υπάρχει όγκος αθλητών στα σωματεία και από εκεί θα προκύψουν οι πρωταθλητές. Για εμάς κυρίαρχο ρόλο παίζει η ασφάλεια του παιδιού. Θέλουμε πρώτα απ’ όλα το παιδί να διασκεδάζει και να περνάει καλά μέσα από το άθλημα», μας λέει ο πρόεδρος της ΕΟΦΠ, Αντώνης Τσαμεσίδης.
Οι προπονήσεις των μικρών παιδιών συνδυάζουν τον αθλητισμό με το παιχνίδι. «Δουλεύουμε με τάξεις. Κάθε τάξη έχει την ύλη της και τα παιδιά εξετάζονται σε αυτήν. Δεν μαθαίνουμε στα μικρά παιδιά πώς να γίνουν πρωταθλητές, αλλά πώς θα συμπεριφέρονται, πώς θα πειθαρχούν, πώς θα σέβονται. Διδάσκεται ακόμα και η ιστορία του αθλήματος. Στον πρακτικό τομέα τα παιδιά μαθαίνουν ασκήσεις συναρμογής, ισορροπίας, θέσεις και μετακινήσεις που αφορούν το άθλημα», τόνισε ο Νίκος Τσιακάρας, ο οποίος διδάσκει πάλη στα ΤΕΦΑΑ Τρικάλων και είναι προπονητής στο σύλλογο ΑΠΣ Τρίκαλα.
Διαβάστε όλο το άρθρο κάνοντας εδω κλικ: ΑΡΘΡΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου